Lekker slapen

Dag allemaal. Zoals je al op de
landkaart kunt zien zijn we aangekomen in Cordoba. Na afgelopen zaterdag bruut uit onze slaap gewekt te zijn door onze eigen deurbel (we hadden ons verslapen, onze wekker weigerde om 5.45 af te gaan)zijn we als een speer onder de douche gekropen. Gelukkig waren Joop en Elda de ouders van Erik op het afgesproken tijdstip er om ons op te halen. Na een recordtijd douchen afgelegd te hebben, zijn we met al onze koffers en handbagage naar het ouderlijk huis van Alieke gegaan. Daar aangekomen vertelde Marjan dat we rustig aan konden doen omdat Bert de overbuurman zich ook bij de wegbrengservice had gemeld. Na nog een winters buitje vol hagel onderweg mee gemaakt te hebben, konden we ons op Schiphol in een lange rij van mensen vervoegen om in te checken. Door de douane verliep vlekkeloos alleen Martin kreeg een gratis massage zoals hij dat zelf aanmerkte. Na de meegebrachte broodjes en een glas vers geperste sinaasappelsap genuittigd te hebben was het zover en gingen we ons opmaken voor een lange vlucht.

Onze vlucht van Amnsterdam naar Sao Paolo vertrok zo´n half uurtje later dan gepland maar er zitten sterke motoren op zo´n 777 dus dat half uurtje hebben we onderweg weer ingehaald. Aan boord hadden we de beschikking over een interactief media systeem waarbij je d.m.v. een afstandbediening en een lcd schermpje voor je zelf kunt bepalen of je naar muziek wilt luisteren of naar een film wilt kijken. Daarnaast hadden we ook zelf diverse kranten en ander leesvoer meegenomen. Onderweg kregen we ruimschoots genoeg te drinken en te eten. Na deze lange vlucht van zo´n 13 uur landden we op het vliegveld van Sao Paolo. Aldaar konden we doorlopen naar onze Gate waar de tickts werden nagekeken en moesten we zo´n 2 uur wachtten op de volgende vlucht naar Buenos Aires. Deze vlucht werd uitgevoerd met een 737 van de TAM airlines. Aanboord konden we nog kiezen of we kip of pasta wilden eten. Alleen Alieke heeft dit niet opgegeten (het was in nederlandse tijd omgerekend 3 uur ´s nachts) en zag in het vliegtuig i.p.v. haar normale gelaatskleur een beetje groen.

Na 2 en een half uur gevlogen te hebben landden we in Buenos Aires International. Een wereldstad met vele miljoenen inwoners maar als vliegveld zeer klein. Van hieruit hebben we de taxi genomen naar het vliegveld Aeroparque Buenos Aires waar de binnenlandse vluchten van vertrekken. DFaar aangekomen bleek dit een vliegveld te zijn met weinig tot geen plekken waar je redelijk kon wachtten op de volgende vlucht. Deze vlucht stond immers gepland 7 uur later. Dus hebben we bij het restaurant op het vliegveld maar een paar stoelen geleend en hebben we voor zover dat ging van enkele koffers 2 bedden gemaakt waar Marjan en Alieke op hebben liggen slapen. martin heeft zijn hoofd ten ruste gelegd op het raam en Erik heeft de nacht voor zover hij geen wakend oog nodig op de bagage had tegen een pilaster aan gelegen.

Plaatselijke tijd 6 uur ´s ochtends zou ons loket open gaan voor in te checken. Dus stonden we daar als een van de eerste natuurlijk in de rij. Helaas is de mentaliteit van op tijd iets ergens beginnen in dit soort landen ver te zoeken dus werd dat 6.45 uur. Eindelijk konden we naar boven waar de Gate zich bevond en daar was het aardig gemoderniserd en vonden we zowaar enkele heerlijke stoelen waar we nog een oogje dicht konden doen.

De vlucht naar Cordoba ging snel en was na 1 1/2 uur alweer voorbij. OP het vliegveld in Cordoba stonden 2 meiden al vol enthousiasme naar ons te zwaaien: Marianela en Eli. Na een hartelijk weerzien kropen we in 2 taxi´s en deze brachtten ons naar het verblijf van deze 2 dames. Een flatje in de studentenwijk in Cordoba. Ze hadden voor ons 2 slaapkamers gemaakt met echte bedden en vroegen ons meteen de oren van ons hoofd af hoe het met iedereen ging enz. Na een drankje en tevens enkele uren evn een uitje kunnen knappen zijn we met Marianela en Eli naar het park gelopen en onderweg werden we getracteerd op een ijsje. Op de terugweg naar onze verblijfplaats hebben we nog de markt gezien echter om langer te blijven ging niet want Alieke had de kleur van een kiwi aangenomen en voelde zich beroerd. Dit heeft te maken met haar oren en ondanks alle voorzorg maatregelingen met neusspray´s heeft zij hier veel last van. Bij Marianele en Eli thuis knapte zij weer wat op en hebben ´s avonds kunnen geniten van de kookknsten van deze 2 dames. Het vriende, Miquel, van Eli vervoegde zich ook tot onze gezelschap.

Vandaag, maandag 19e, hebben we uitgeslapen om een beetje van de jetlag af te komen. Alieke heft koorts 38,50 graden en blijft dan ook op haar bedje liggen. Martin en Marjan zijn samen met de zusjes Garay een wandeling aan het maken en bekijken een beetje de stad. Dit schijnt volgens onze reisgids niet zoveel bezienswaardigheden te bevatten, dan en paar kerken en koloniale gebouwen. Als je hier ziet wat voor bouwvallen er staan en hoeveel er nog gebouwd wordt geloof je je ogen niet. Een willekeur aan echt lelijke gebouwen. De auto´s die hier rondrijden staan bij ons al in het museum of zouden gelijk van de weg worden gehaald.

Martin en Marjan doen zich tegoed aan al het mogelijke om zoveel mogelijk woorden te leren en daar pak je dan als je je goed concentreerd ook aardig een paar woordjes mee.

Morgen rond 10 uur vertrekken we met het vliegtuig naar Mendoza en van daar uit gaan we weer verder maar dat lezen jullie de volgende keer.........



Adios,

Erik en Alieke